Μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης υποδέχτηκε με καχυποψία την είδηση της σύλληψης των επίδοξων αερο-τρομοκρατών. Διατυπώθηκαν σενάρια που υπαινίσσονταν σκηνοθετημένη εξάρθρωση ανύπαρκτης τρομοκρατικής οργάνωσης. Τα δυο κόμματα της Αριστεράς, με διαφορετική ένταση, φλέρταραν με αυτές τις θεωρίες συνωμοσίας στις επίσημες ανακοινώσεις τους. Ο Στάθης (Ελευθεροτυπία, 12/8) είπε επιγραμματικά αυτό που πολλοί σκέπτονταν: απαντήστε στο ερώτημα που έθεταν οι Λατίνοι από καταλύσεως δημοκρατίας: «ποιος ωφελείται;»… Ορθό το ερώτημα. Μια αποκάλυψη που ενισχύει την επιχειρηματολογία κάποιου και τον βγάζει, έστω και πρόσκαιρα, από μια δύσκολη θέση εμβάλλει σε σκέψεις. Σε έναν πόλεμο λέξεων, εντυπώσεων και προπαγάνδας, κάθε κίνηση μπορεί να γίνεται εκ του πονηρού. Χρήσιμο λοιπόν το ερώτημα. Ποιος ωφελείται; Οφείλει κανείς να είναι καχύποπτος. Ιδίως όταν οι κάμερες προσωρινά εγκαταλείπουν τους νεκρούς αμάχους του Λιβάνου και στρέφονται στις ουρές των αεροδρομίων. Εξάλλου, η αναδρομή σε προηγούμενες απόπειρες παραπλάνησης της δυτικής κοινής γνώμης γεννάει καχυποψία. Δεν ξεχνιούνται οι μαζικοί τάφοι της Τιμισοάρα, οι θερμοκοιτίδες του Κουβέιτ, ο κορμοράνος του Κόλπου, τα όπλα του Ιράκ.
Δεν είναι όμως αρκετό το ερώτημα «ποιος ωφελείται». Η μιντιακή εκμετάλλευση των επίδοξων βομβιστών για την απόσπαση συναίνεσης δεν αναιρεί την εγκληματική φύση των ισλαμικών οργανώσεων τυφλής βίας. Έτερον εκάτερον. Οι κυβερνήσεις ΗΠΑ και Μ. Βρετανίας εγκαλούνται διότι αξιοποιούν εργαλειακά έναν υπαρκτό κίνδυνο για δικούς τους σκοπούς και με την πολιτική τους πυροδοτούν τον ισλαμικό φανατισμό. Προσχώρησαν στη λογική της σύγκρουσης πολιτισμών και ακολουθούν πρακτικές κρατικής τρομοκρατίας. Από την άλλη όμως, το να ωφελούνται από την αποκάλυψη του Λονδίνου δεν αναιρεί τη βαρύτητα του εγκλήματος που ετοιμαζόταν.
Είναι δύσκολο να κοιτά κανείς προς όλες τις κατευθύνσεις σε καιρό κρίσης. Απαιτεί ενάργεια πνεύματος και υπεύθυνη στάση, ακόμα και αυτοκριτική ενίοτε. Οι θεωρίες συνωμοσίας τον απαλλάσσουν από αυτή τη δυσκολία. Είναι απλουστευτικές, αποδίδουν τα πάντα σε σκοτεινές δυνάμεις. Δε χωρούν διάψευση, αυτοεπιβεβαιώνονται νομοτελειακά. Στη χώρα μας βρίσκουν ιδιαίτερα εύφορο έδαφος. Δεξιά και Αριστερά έχουν κατά καιρούς επιδοθεί κατά κόρον στο άθλημα αυτό. Ο αρχιεπισκοπικός λόγος βασίζεται πάνω τους. Στα ΜΜΕ διαχέονται σαν πλημμυρίδα. Επιβεβαιώνουν τα εθνικά μας στερεότυπα. Αποθεώνουν την κοντόφθαλμη λογική «ο εχθρός του εχθρού μου φίλος μου», με αποτέλεσμα την ταύτιση με θεοκρατικά καθεστώτα που εκμηδενίζουν την ανθρώπινη ύπαρξη. Ή, για να μείνουμε στην επικαιρότητα, οδηγούν στην αποθέωση του Φιντέλ Κάστρο, που κατόρθωσε ως σύμβολο της αιώνιας επανάστασης να νικήσει όλες τις σε βάρος του συνωμοσίες και να παραδώσει από το νοσοκομείο την εξουσία στον αδελφό του μετά από 48 χρόνια!
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ
αντίφωνο 