Στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων που τελικά δεν πραγματοποιήθηκε λόγω της διαμαρτυρίας εκατοντάδων συμβασιούχων εκτυλίχθηκαν σκηνές απείρου κάλλους.
Σε πρωταγωνιστές της μη-συνεδρίασης αναδείχθηκαν δύο μέλη του συμβουλίου.
Ο ένας ήταν ο κ. Ψινάκης, σύμβουλος της παράταξης Κακλαμάνη, της παράταξης δηλαδή που διαιώνισε για δεκαετίες στον Δήμο το αίσχος των συμβασιούχων. Ο κ. Ψινάκης εξέφρασε την υποστήριξή του στους αγώνες των συμβασιούχων και εισέπραξε πλούσια χειροκροτήματα και επευφημίες. Έτσι, στην τηλεοπτική δόξα η γκλαμ περσόνα προσέθεσε την αίγλη του λαϊκού αγωνιστή.
Ο έτερος πρωταγωνιστής ήταν ο κ. Μιχαλολιάκος, δημοτικός σύμβουλος της Χρυσής Αυγής. Πλειοδότησε σε υποστήριξη στους αγώνες, ανέκραξε «ούτε ένας έλληνας άνεργος» και προέτρεψε σε κατάληψη του Δημαρχείου μέχρι τη δικαίωση. Οι συμβασιούχοι τον αντάμειψαν κι αυτόν με πλούσια χειροκροτήματα. Εξάλλου κάθε φωνή «υπέρ των δικαίων αιτημάτων του κλάδου» είναι καλοδεχούμενη.
Καλοδεχούμενη λοιπόν κατά τους συμβασιούχους η υποστήριξη Μιχαλολιάκου.
Τι κι αν προέρχεται από τον επικεφαλής μιας ρατσιστικής ομάδας ένοπλης βίας;
Τι κι αν προέρχεται από τον εκπρόσωπο του φυλετικού μίσους;
Τι κι αν δίπλα του την ώρα που μιλάει βρίσκονται σωματοφύλακες-μπράβοι, ο ένας εκ των οποίων αν δεν απατώμαστε είναι υπόδικος για ένοπλη ληστεία;
Τι κι αν η ομάδα αυτή είναι ό,τι απεχθέστερο έχει γεννήσει ο δημόσιος βίος του τόπου τα τελευταία χρόνια, ισοπεδώνοντας τα όρια μεταξύ εκλογικού και ποινικού δικαίου;
Τι κι αν ακόμα στοιχειώνεται η αίθουσα του συμβουλίου από το ναζιστικό χαιρετισμό του αρχηγού της Χρυσής Αυγής;
Εκτός τόπου και χρόνου, ξεπερασμένα και άσφαιρα τα ερωτήματα αυτά μπροστά στον υπέρτερο σκοπό, τον αγώνα των συμβασιούχων. Έτσι νομίζουν.
Μόνο που οι συμβασιούχοι αγκαλιάζουν το φίδι που τους χαμογελάει. Και αυτό θα το πληρώσουν και μαζί τους θα το πληρώσουμε όλοι.
Το δίκιο τους οι συμβασιούχοι μπορούν να το διεκδικήσουν στη δικαιοσύνη, στο δρόμο, στη δράση. Στο βαθμό που το διεκδικούν παρέα με φίδια δεν με ενδιαφέρει καθόλου το δίκιο τους. Και στο βαθμό που δεν νιώθουν την ανάγκη να διαφοροποιηθούν ως ομάδα από τους (πολλούς) που χειροκρότησαν τον αρχηγό της ρατσιστικής συμμορίας, δεν με ενδιαφέρει καθόλου να εργάζονται στον Δήμο.
Ίσα ίσα…
αντίφωνο 
Meta ap’ ayto pou diabasa nomizo einai i proti fora stin zoi mou pou sixainomai anthropous pou agonizontai gia to dikio tous.
Mpravo sk@tomyaloi.
Σιχαμερή πραγματικά η κατάσταση. Ο λαϊκισμός τα καταβροχθίζει όλα δυστυχώς. Μια ματιά στους τηλεοπτικούς σταθμούς, όπου καλούνται ακόμη και υπόδικοι του κοινού ποινικού δικαίου, αρκεί.
Ισως πολλά να ήταν καλύτερα αν τέτοια «ξεπερασμένα και άσφαιρα ερωτήματα» εκφράζονταν συχνότερα έτσι απλά και καθαρά. Χρόνια τώρα οι περισσότεροι, δημόσια και ιδιωτικά, πορεύονται με γνώμονα το ευρύ «ατομικό» και βραχυπρόθεσμο μικροσυμφέρον, αγνοώντας όλους και όλα τ’άλλα και βεβαίως τις συνέπειες. Δεν βλέπω πώς θα αλλάξει αυτό με την επωδό και την πραγματικότητα της οικονομικής κρίσης…
Και η πλάκα είναι ότι αυτοι οι συμβασιούχοι προέρχονται αποκλειστικά από τη ρουσφετολογική πελατεία της κομματικοκρατίας του Δήμου από εποχής Έβερτ και Τρίτση.
Έχω πει στο παρελθόν πως από τον άνθρωπο που «παλεύει για το δίκιο του» μπορεί κανείς να περιμένει τα πάντα, ακόμη και τα χειρότερα. Γιατί το δίκιο, είναι ο μοναδικός σκοπός που στην συνείδηση του ανθρώπου αγιάζει όλα τα μέσα. Και αυτό δεν αφορά μόνο τους φουκαράδες τους συμβασιούχους…
Οι φασιστικές ιδεολογίες πάντα σήκωναν κεφάλι σε περιόδους κρίσης. Όταν ψαλιδίζεις το κοινωνικό κράτος και τις παροχές στους μη έχοντες, είναι επόμενο να ανεβαίνουν τέτοιες ιδεολογίες (ειδικά αν δεν υπάρχει αριστερά)…
Και εις ανώτερα…
‘Καλοδεχούμενη λοιπόν κατά τους συμβασιούχους η υποστήριξη Μιχαλολιάκου’: μέσο να ‘ναι κι ό, τι να ‘ναι.
Σωστό μεν, ελλιπές δε: η Χρυσή Αυγή είναι κάτι σαν το ΛΑΟΣ των φτωχών. Και το ΛΑΟΣ όχι απλώς καταχειροκροτείται στο (κυβερνητικό) τσίρκο, σε πολλά θέματα κατ’ ουσίαν συγκυβερνά κιόλας.
Περιττή η διευκρίνιση ότι δεν υπολήπτομαι το ΛΑΟΣ και τις διαρκείς του εμβαπτίσεις στην κολυμβήθρα του καθεστωτικού Σιλωάμ. Υπάρχουν ωστόσο καθοριστικές διαφορές με τη ΧΑ, διαφορές που επιβεβαιώνουν εξάλλου το ευρωπαϊκό προηγούμενο, όπου δηλαδή η Ακροδεξιά πλησιάζει την εξουσία αφήνει πίσω (τουλάχιστον επιφανειακά) το εξτρεμιστικό παρελθόν. Φοβάμαι επίσης ότι η ΧΑ τείνει να είναι κάτι περισσότερο από το ΛΑΟΣ των φτωχών, κάτι που μοιάζει με χοάνη του αντισυστημισμού.
Περιττή η διευκρίνιση, εννοείται. 🙂
Κτγμ, ένα πρόχειρο σχήμα (χωρίς διεκδικήσεις καθολικότητας φυσικά):
νοικοκυραίοι σε δυσαρέσκεια/ανησυχία –> ΛΑΟΣ
νοικοκυραίοι σε απόγνωση –> ΧΑ
παιδιά των ως άνω νοικοκυραίων –> ακόμη αντισυστημικότερη ακροδεξιά, που θεωρεί ως και τη ΧΑ συστημική. Γκουγκλίστε για παράδειγμα Μαύρος Κρίνος, δεν θα δώσω λινκ: τα καλόπαιδα του βομβιστή της μεταπολίτευσης Καλέντζη, που εσχάτως πρόβαλαν τα Νέα ως εν Ελλάδι θεμελιωτή της εφιπποτοξοβολίας ή όπως διάολο λέγεται.