Ένας λεκές στο Προεδρείο της Βουλής

182 Έλληνες βουλευτές εξέλεξαν Αντιπρόεδρο της Βουλής έναν ακραίο αντισημίτη, ομοφοβικό και συνωμοσιολόγο συνάδελφό τους. Αποτελεί πραγματική ντροπή η εκλογή αυτή. Πρόπερσι η υπουργοποίηση του ίδιου προσώπου ανακλήθηκε, επειδή εξομοίωνε την Ευρωπαϊκή Ένωση με το Άουσβιτς. Δεν άλλαξε σε δυο χρόνια. Εξακολουθεί να αποτελεί καταφανή απόκλιση από θεμελιώδεις αρχές του ευρωπαϊκού πολιτισμού και του θεσμικού πλέγματος που συγκροτεί τον κοινό μας νοητικό, αισθητικό και αξιακό τόπο. Εξακολουθεί να αποτελεί μια μηχανή ρητορικής μίσους.

Ένα πρόσωπο που φαντασιώνεται πως πολεμάει τον Διεθνή Σιωνισμό και μάχεται το «αναγκαστικό αλλοδαπό πουστροδίκαιο». Ανακυκλώνει ηλίθιες αλλά επικίνδυνες θεωρίες συνωμοσίας για τους χιλιάδες Εβραίους που τάχα ενημερώθηκαν εγκαίρως και δεν πήγαν στη δουλειά τους στους Δίδυμους Πύργους. Εγκαλεί τη Χρυσή Αυγή γιατί δε διέλυσε βιαίως το Athens Pride. Καλλιεργεί συστηματικά τον αγοραίο αντικοινοβουλευτισμό, τροφοδοτεί τα πιο χυδαία ένστικτα, ξεπλένει τον ναζισμό. Τζογάρει στον εθνολαϊκισμό (και δυστυχώς κερδίζει). Εν κατακλείδι, ένα πρόσωπο που εξέμεσε με ευκολία τόσες χυδαιότητες και μετά τις κατάπιε με την ίδια ευκολία όταν αυτές φάνηκε πως θα του στερούσαν ένα αξίωμα. Πώς δικαιολογήθηκε; Τη μια φορά είπε πως τον παρεξηγήσαμε, την άλλη πως κάποιοι άλλοι χειρίζονταν τους λογαριασμούς του στο τουίτερ. Στο τέλος ζήτησε μια συγγνώμη και κάθησε στη θέση του Αντιπροέδρου. Αυτός όμως δε φταίει. Τόσος είναι, τόσος ήταν.
Η εκλογή του επαναφέρει το γνωστό ζήτημα: άλλο η τακτική συμπόρευση με τους ΑΝΕΛ, άλλο η συσσωμάτωση μαζί τους. Η εκλογή αυτή, όπως και η συστηματική ανοχή στα διαρκή φάλτσα του αρχηγού των ΑΝΕΛ, αποτελούν δείγματα μιας εκλεκτικής συγγένειας που υπερβαίνει τις κινήσεις τακτικής. Και πάντως, ας σκεφτούν όσοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν αυτό το πρόσωπο τι θα έκαναν πριν 3 χρόνια με την εκλογή ενός αντίστοιχου Νεοδημοκράτη, ρατσιστή κι αντισημίτη, στη θέση Αντιπροέδρου. Ας σκεφτούν πόσο αντίθετη είναι η εκλογή αυτή με όλα τα πυρηνικά, ταυτοτικά χαρακτηριστικά μιας σύγχρονης Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Η συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ έχει πάψει προ πολλού να αποτελεί άλλοθι για την αντίθεση αυτή. Το πρόβλημα είναι βαθύτερο.
Ας αναλογιστούν όμως και οι βουλευτές των άλλων κομμάτων την ευθύνη τους. Ο νέος Αντιπρόεδρος δεν εκλέχτηκε μόνο με κυβερνητικές ψήφους, έτυχε διακομματικής στήριξης. Εκείνοι που δεν αντέχουν ούτε μια μέρα την κυβέρνηση και ζητούν εκλογές ψήφισαν τον συγκεκριμένο Αντιπρόεδρο και έχασαν την ευκαιρία να προκαλέσουν σοβαρό πρόβλημα στην κυβερνητική πλειοψηφία. Κι εδώ το πρόβλημα είναι βαθύτερο.
Γνωρίζω τον αντίλογο: η εκλογή Αντιπροέδρων είναι μια διαδικασία που συνήθως γίνεται συναινετικά. Αποτελεί ένδειξη σεβασμού στον κορυφαίο θεσμό της Δημοκρατίας η υπέρβαση των κομματικών γραμμών και η συναινετική στήριξη των προσώπων που υποδεικνύονται από τα κόμματά τους.
Ας μου επιτραπεί να πω ότι υπάρχει ένα όριο σε αυτή την επαινετή πρακτική: δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιείται με τρόπο που βλάπτει το κοινοβούλιο και εντέλει την ίδια τη δημοκρατία. Δεν μπορεί να μας εκθέτει διεθνώς σε βάσιμες μομφές για ανοχή στον αντισημιτισμό και στη ρητορική του μίσους. Κάποιοι επικαλούνται το επιχείρημα πως στη δημοκρατία υπάρχει περιθώριο για ανοχή στη γραφικότητα. Στην προκειμένη περίπτωση δεν πρόκειται για ανοχή στη γραφικότητα, πρόκειται για επιβράβευση της αντικοινοβουλευτικής χυδαιότητας. Θα προεδρεύει στις συνεδριάσεις της Βουλής ένας μεταμφιεσμένος Χρυσαυγίτης.