Τις τελευταίες ημέρες βρίσκεται σε εξέλιξη διαφημιστική εκστρατεία της «Πανελλαδικής Ένωσης Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και Υπαίθριας Διαφήμισης Ερμής». Παρακάμπτουμε τη φτωχή αισθητική της εκστρατείας και στεκόμαστε στο μήνυμα: «Σε όλη την Ευρώπη η υπαίθρια διαφήμιση επιτρέπεται. Στην Ελλάδα προσπαθούν να την καταργήσουν. 20000 άνεργοι θα είναι άλλο ένα πλήγμα σε αυτή τη χώρα». Πρόκειται για κραυγαλέα διαστροφή της πραγματικότητας: τρεις προτάσεις, τρία ψέματα. Πρώτον, κανείς δεν προσπαθεί να καταργήσει την υπαίθρια διαφήμιση στη χώρα μας. Η απόλυτη ασυδοσία είναι που πρέπει να καταργηθεί. Δεύτερον, σε καμιά χώρα της Ευρώπης ελεύθερη υπαίθρια διαφήμιση δε σημαίνει χαοτική απουσία ελέγχου και τήρησης της στοιχειώδους νομιμότητας. Τρίτον, ο αριθμός των 20.000 που δήθεν απειλούνται με ανεργία είναι εμφανέστατα αναληθής.
Αυτοί οι ανακριβείς ισχυρισμοί επιχειρούν να συσκοτίσουν δυο θέματα. Το ένα είναι η ασφάλεια πεζών και οδηγών. Πολλοί άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους από πρόσκρουση στις πινακίδες που φυτρώνουν δίπλα στο οδόστρωμα, παρεμποδίζουν τη θέα πινακίδων σήμανσης και σηματοδοτών, δημιουργούν σύγχυση και αποσπούν την προσοχή των οδηγών. Το δεύτερο θέμα αφορά το αστικό και φυσικό περιβάλλον. Η πλημμυρίδα των διαφημιστικών πινακίδων που κλείνουν τον ορίζοντα πνίγοντας δρόμους και ταράτσες είναι μια διαρκής προσβολή για την αισθητική μας.
Οι διαμαρτυρόμενοι διαφημιστές επιλέγουν να μην πουν λέξη για αυτά. Δε λένε λέξη για τις υπόγειες διαδρομές διαφθοράς μεταξύ εταιριών διαφήμισης και οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης. Δεν λένε λέξη για τις αποφάσεις του ΣτΕ, της Ολομέλειας και της Επιτροπής Οδικής Ασφάλειας της Βουλής, τις εγκυκλίους του Αρείου Πάγου περί διαρκούς εγκλήματος, το πόρισμα του Συνηγόρου του Πολίτη. Δε λένε βέβαια τίποτα ούτε για τις ευθύνες των διαφημιζόμενων. Όταν μάλιστα διαφημίζονται πολιτικοί σχηματισμοί που έχουν δεσμευτεί για την αφαίρεση των πινακίδων, η αναντιστοιχία λόγων και έργων είναι μνημειώδης. Θλιβερές βουβές προεκλογικές κεφαλές.
Ευπρόσδεκτο βέβαια το ενδιαφέρον των διαμαρτυρόμενων διαφημιστών για την προστασία της απασχόλησης των ανασφάλιστων και αδήλωτων μεταναστών (επί το πλείστον) που σκαρφαλώνουν στις σκαλωσιές για να τοποθετούν τις διαφημίσεις. Ας μας επιτρέψουν όμως να έχουμε αμφιβολίες για την ειλικρίνεια της αγωνίας τους. Φοβόμαστε ότι η επίκληση της επαπειλούμενης ανεργίας στον κλάδο είναι προσχηματική και επιχειρεί να ντύσει με μανδύα κοινωνικού ενδιαφέροντος την επικράτηση της κερδοσκοπίας εις βάρος της οδικής ασφάλειας. Η αναφορά αυτή υπονοεί ότι σε περίοδο οικονομικής κρίσης η τήρηση της νομιμότητας αποτελεί περιττή πολυτέλεια. Πρόκειται για έναν «καλοπροαίρετο» εκβιασμό: αφήστε μας να παρανομούμε, αλλιώς θα αυξηθεί η ανεργία. Διόλου πρωτότυπο. Το ίδιο ακούγεται για την τήρηση των όρων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας, την τήρηση των όρων περιβαλλοντικής προστασίας, το σεβασμό εργασιακών δικαιωμάτων. Το κλίμα φόβου και η διαρκής απειλή λήψης έκτακτων μέτρων ευνοούν τέτοιους «καλοπροαίρετους» εκβιασμούς. Διανύουμε δηλαδή περίοδο εκπτώσεων. Απλώς οι διαμαρτυρόμενοι διαφημιστές επέλεξαν να μας το πουν πιο ωμά.
αντίφωνο 
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί θα οδηγήσει στην ανεργία ο περιορισμός των διαφημιστικών πινακίδων. Δηλαδή οι διαφημιζόμενοι δεν μπορούν να βάλουν τα λεφτά τους σε κάποιον άλλο από τους δεκάδες τρόπους διαφήμισης;
Αυτοί που κολλάνε τις γιγαντοαφίσες δεν μπορούν να κάνουν κάποια άλλη δουλειά; Για παράδειγμα: να κολλάνε κανονικές αφίσες!
Ο μόνος που θα ζημιωθεί είναι ο αεριτζής που βγάζει λεφτά από το πουθενά νοικιάζοντας την ταράτσα του.
Μακάρι να καταργηθούν και να μην ξαναδούμε διαφημίσεις στους δρόμους! Είναι αποπνικτικός πλέον αυτός ο βομβαρδισμός! Για την τηλεόραση δεν το συζητάμε, έχει καταντήσει γελοίο. Διαφημίσεις ένα τέταρτο συνεχώς, με τρόπο που υποτιμά τους τηλεθεατές (περιμένεις 15 λεπτά να τελειώσουν οι διαφημίσεις για να δεις τη συνέχεια της σειράς, μόνο και μόνο για να σου δείξει τελικά τίτλους τέλους), και φυσικά πάρα πολύ χαμηλό επίπεδο, σε σημείο καθαρής πλύσης εγκεφάλου (έντεκα οχτώ ογδόντα! ογδόντα! ογδόντα! ογδόντα!!). Και βγαίνοντας απο το σπίτι, αντί να καθαρίζει το κεφάλι σου, είσαι αναγκασμένος να βλέπεις διαφημίσεις σε γιγαντοαφίσες, διαφημίσεις σε κολόνες, διαφημίσεις στις στάσεις, διαφημίσεις παντού. Δεν είναι μόνο αντιαισθητικό και κουραστικό, είναι και επικίνδυνο, όπως είπες αποσπά την προσοχή των οδηγών με αποτέλεσμα να έχει χάσει κόσμος τη ζωή του σε τροχαία, εξαιτίας μιας διαφήμισης. Μηδέν οδική συνείδηση, μηδέν σεβασμός. Όλα θυσιάζονται στο βωμό του χρήματος, της διαφήμισης, της αύξησης των κερδών.
Νομίζω ότι με αφορμή τον έλεγχο των υπαίθριων διαφημίσεων, θα πρέπει να ξανασκεφτούμε τις διαφημίσεις γενικότερα, να μπούνε πιο αυστηροί κανόνες και στην τηλεόραση και στο ράδιο και παντού.
Δεν πρέπει να αφήνουμε τους διαφημιστές να λένε ότι θέλουν, πρέπει ο ρόλος τους να περιορίζεται στην ενημέρωση για τα προιόντα τους και όχι στην κατάστρωση προπαγανδιστικών διαφημιστικών εκστρατειών.
Άλλωστε, οι συμπεριφοριστικοί ψυχολόγοι δείχνουν τα τελευταία χρόνια ότι οι άνθρωποι δεν είναι τελικά και τόσο ορθολογικά όντα όσο προσποιούνται ότι είναι οι απανταχού της γης διαφημιστές.
@ Αταίριαστος, Νίκος, Greek Rider: συμφωνώντας και με τις τρεις παρατηρήσεις, είναι νομίζω σαφές ότι το συγκεκριμενο περιστατικό είναι ενδεικτικό μιας γενικής κατάστασης. Καμιά αισιοδοξία επ’ αυτού πάντως…
Φυσικά και δε λένε λέξη για τα ατυχήματα. Στην Ευρώπη δεν επιτρέπεται η αφισοκόλληση. Ακόμα και οι colonnes d’ affiche στη Γαλλία είναι υπό διωγμό. Και βέβαια πώς προέκυψαν οι 20.000 εργαζόμενοι; Όλοι εκείνοι οι ανασφάλιστοι νεαροί και μετανάστες, εντάσσονται στους 20.000 εργαζόμενους ή οι υπάλληλοι των διαφημιστικών εταιρειών που φυσικά δεν απασχολούνται μόνο με την υπαίθρια διαφήμιση;
Ένας ακόμα παραλογισμός της σύγχρονης ελληνικής νοοτροπίας που ενισχύει και επιβεβαιώνει την ελληνικής αλαζονεία.
Πριν λίγες μέρες διάβασα την ανάρτηση σας και μετά από λίγες ώρες παρατήρησα στην αρχή της λεωφόρου κατεχάκη δύο νέες πινακίδες.
Λίγα μέτρα πιο πάνω στο ύψος του Παπάγου πριν μερικά χρόνια χάθηκε ένας νέος και η οικογένεια του δικαιώθηκε -όσο μπορεί να δικαιωθεί κάποιος που θρηνεί- μετά από σειρά δικαστικών αγώνων.
Το αποτέλεσμα. Μερικά ματωμένα χρήματα στην οικογένεια, νέες δολοφονικές πινακίδες και μερικές προκλητικές αφίσες. Μέχρι τον επόμενο νεκρό.
Το κείμενο σας αποτελεί αφορμή για την συγγραφή του άρθρου
H (μοναδική) αλαζονεία του Έλληνα
Σας ευχαριστώ. Είναι δυστυχώς όπως τα λέτε. Το καλό είναι ότι η καμπάνια έχει προκαλέσει τις αντίθετες αντιδράσεις από εκείνες που επιθυμούσαν οι εμπνευστές της, ακριβώς λόγω της προκλητικής διαστροφής της (τραγικής) πραγματικότητας