Η κατάντια της «Ελευθεροτυπίας»

~ antiphono


Ο βεβιασμένος τερματισμός της στήλης του Ιού από την Ελευθεροτυπία αποτελεί αναμφίβολη απώλεια για το σύνολο της, ούτως ή άλλως λειψής, ερευνητικής δημοσιογραφίας στη χώρα μας. Ο Ιός αποτέλεσε μόνος του μια ολόκληρη σχολή επί 20 χρόνια. Μια μαχητική φωνή εξαιρετικής ποιότητας που δεν χρειάζεται τους δικούς μας επαίνους.

Το θέμα μας όμως δεν είναι οι καλοί φίλοι δημιουργοί του Ιού. Είμαστε σίγουροι ότι θα βρουν έναν άλλο δρόμο για να εκπέμπουν το αποτέλεσμα της σοβαρής δημοσιογραφικής και βαθύτατα πολιτικής δουλειάς τους.


Το θέμα είναι η εφημερίδα τους. Το θέμα είναι η κατάντια της Ελευθεροτυπίας που κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να πέσει στα πιο χαμηλά ποσοτικά και ποιοτικά επίπεδα.

Διαλέγω ένα δείγμα δημοσιογραφικής «δεοντολογίας». Την Τρίτη 16/11 διαβάζουμε στην 1η σελίδα δυο αναφορές στο εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής στην Αθήνα. Η πρώτη αναφέρει «Δήμαρχος με 15,80%» και η δεύτερη «Κέρδισε το Κολωνάκι ο Καμίνης».

Αυτό ήταν το συμπέρασμα της εφημερίδας για το γεγονός ότι ηττήθηκε ο χειρότερος μεταπολιτευτικός δήμαρχος, ότι ο δήμος έκλεισε έναν πολιτικό κύκλο 24 ετών, ότι μια περίοδος αδιαφανούς, κακόγουστης και αναποτελεσματικής διαχείρισης έληξε.

Αυτό κατάλαβε η Ελευθεροτυπία. Αυτό επέλεξε να αναδείξει παραγνωρίζοντας:
Πρώτον, ότι οι δήμαρχοι εκλέχτηκαν με τέτοια περίπου ποσοστά σε όλη τη χώρα λόγω της μεγάλης αποχής.
Δεύτερον, ότι ο Καμίνης κέρδισε όλα τα δημοτικά διαμερίσματα και όχι μόνο το Κολωνάκι. Πώς όμως θα έδινε το στίγμα της η Ελευθεροτυπία αν έγραφε «Τα Πετράλωνα ψήφισαν Καμίνη» ή «Ο δήμαρχος εκλέχτηκε στου Γκύζη»;

Πρόκειται βέβαια για συνεπή στάση: η Ελευθεροτυπία εξάλλου αφιέρωσε πολλαπλάσιο χώρο στην ανακοίνωση του συνδυασμού ΑΝΤΑΡΣΥΑ έναντι του συνδυασμού Δικαίωμα στην Πόλη. Απλές ασκήσεις δημοσιογραφικής παράνοιας…

Τι κρίμα η εφημερίδα που πολλοί ακολουθήσαμε επί τρεις και πλέον δεκαετίες και με την οποία αναπτύξαμε μια σχέση αγάπης (και μίσους ενίοτε) να καταλήγει στην απαξίωση και να αφήνει γεύση πικρή κάθε ανάγνωσή της. Δυστυχώς, επί της νέας διεύθυνσης πήραν το πάνω χέρι οι πιο εθνοκεντρικές συντηρητικές φωνές. Δυστυχώς ανιχνεύεται ανάμεσα στις γραμμές της συνειδητή προσπάθεια να υπηρετηθεί ένα πολιτικό έκτρωμα, μείγμα σαμαρικής νεοδεξιάς και πρωτόγονου αντιευρωπαϊσμού τύπου ΚΟΕ. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι απομακρύνθηκαν σχεδόν όλες οι φωνές που αμφισβητούσαν την κυρίαρχη πλέον λογική του «εθναμύντορα αντινεοταξίτη» Στάθη στην ερμηνεία των πολιτικών πραγμάτων. Ας μην παραβλέπουμε ότι του Ιού προηγήθηκε πχ. ο Γιαννουλόπουλος.

Αποχαιρετούμε λοιπόν μαζί με τον Ιό και την εφημερίδα της ενηλικίωσής μας, βιολογικής, πολιτικής ή άλλης…

19 σκέψεις σχετικά με το “Η κατάντια της «Ελευθεροτυπίας»”

  1. Κωστή δεν είχα ιδέα για την κατάργηση του Ιού ! Η στήλη του Ιού υπήρξε για μένα ο βασικός λόγος που αγόραζα την Κυριακάτικη για πολλά χρόνια. Πραγματικά θα μου λείψει. Όσο για την παρουσίαση της εκλογής Καμίνη, βρίσκω φυσιολογικό να μην την βλέπει με καλό μάτι, εφόσον ο άνθρωπος μόνο καριερίστας και δημοσιοσχεσίτης πολιτικός δεν είναι. Τα ΜΜΕ είναι επιχειρήσεις και έχουν συνηθίσει τόσο πολύ τους επαγγελματίες της πολιτικής και το αλισβερίσι που γίνεται μεταξύ τους που δεν μπορούν να δεχθούν εύκολα το γεγονός ότι κάποιος που δεν ανήκει στην κατηγορία αυτή έγινε δήμαρχος της Αθήνας. Προσωπικά πιστεύω ότι ίσως υπάρχει μία αμυδρή ελπίδα όταν για πρώτη φορά, κάποιος εκτός κομματικών μηχανισμών, εκλέγεται. Είμαι πλέον βέβαιος ότι στα κόμματα εισέρχεται το χειρότερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας …

    Απάντηση

  2. «του εθναμύντορα αντινεοταξίτη Στάθη»… πολύ εποικοδομητική κριτική χωρίς ίχνος μισαλοδοξίας και χωρίς καμιά διάθεση «ταμπελοποίησης» της αντιθετικής άποψης κύριε Παπαϊωάννου!..

    Κι εγώ ήμουν αναγνώστης του Ιού από τους σταθερούς αν και συχνά διαφωνούντες και φυσικά συντάσσομαι με όσους διαμαρτύρονται για την κατάργηση της στήλης, αλλά είμαι σίγουρος πως αν απομάκρυναν τον Στάθη (θα γνωρίζετε πως παρά τρίχα γλίτωσε την απόλυση προ εκλογών) δεν θα είχατε την ίδια αντίδραση, ούτε και θα θεωρούσατε την απόλυσή του κατάντια της (ανταγωνιστικής με την εφήμεριδα που συνεργάζεστε) Ελευθεροτυπίας, έτσι;

    Και κάτι ακόμα: από πότε μια εφημερίδα κρίνεται από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τη νίκη ή την ήττα ενός υποψήφιου δημάρχου; Και γιατί ΤΑ ΝΕΑ που υποστήριξαν περισσότερο τον Καμίνη από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν τα χαρακτηρίζει «κατάντια;» Τι σόι λογική είναι αυτή; Και τέλος, που είναι η φωνή σας – ή έστω ο ψιθυρός σας – για τις απολύσεις στο συγκρότημα;

    Δυο μέτρα, δύο σταθμά λέγαν οι δάσκαλοί μας – θυμάστε;

    Απάντηση

    1. Οι χαρακτηρισμοί φέρουν ακέραιο το νόημά τους σε ό,τι αφορά τον Στάθη. Δεν ξέρω τι εννοείτε «εποικοδομητική κριτική» αλλά στην περίπτωσή του όση σφοδρότητα και να είχαν κάποιοι χαρακτηρισμοί θα ωχριούσαν μπροστά στην ένταση των δικών του επιθέσεων επί δικαίους και αδίκους, από Ρεπούση και Δραγώνα μέχρι συγγραφείς σχολικών βιβλίων, πολιτικούς ηγέτες, Ευρωπαίους πολιτικούς, στελέχη ΜΚΟ και άλλους πολλούς. Και στο κάτω κάτω, ατομική και εξειδικευμένη κριτική επιχείρησα και όχι την ευκολία με την οποία τσουβαλιάζει με απλουστευτικές γενικεύσεις ο εν πνεύματι αδελφός του Λαζόπουλου.
      Επίσης, το σχόλιο δεν είχε να κάνει με την όποια πολιτική αποτίμηση της εκλογής Καμίνη ή όποιου άλλου δημάρχου ή περιφερειάρχη. Δικαίωμα της κάθε εφημερίδας είναι να σχολιάζει τις ειδήσεις. Βασικό όμως είναι να διακρίνεται η είδηση από το σχόλιο όπως μαθαίνει ο κάθε πρωτοετής σπουδαστής δημοσιογραφίας. Και υποστηρίζω ότι τα δυο σημεία που παρέθεσα αποτελούν ατόπημα που δεν έχει να κάνει με το ποιον υποστηρίζει ή αντιμάχεται κάθε ΜΜΕ. Εϊμαι βέβαιος ότι αντιλαμβάνεστε για ποιο πράγμα μιλάω.
      Η ένστασή μου πάντως δεν ήταν γενικώς για τις διακοπές συνεργασίας/απολύσεις συντακτών ή διοικητικών υπαλλήλων, ήταν για συγκεκριμένους λόγους και αφορούσε τον Ιό. Υποστηρίζω ότι η πάλαι ποτέ εφημερίδα των συντακτών δυστυχώς μπατάρει πολιτικά προς έναν ιδιότυπο αριστερίστικο εθνικισμό και οι επιλογές της σε επίπεδο αρθρογράφων απεικονίζουν αυτή την πολιτική. Άρα το σχόλιό μου δεν είχε να κάνει σε τίποτα με το εργασιακό καθεστώς των Ιών και δεν αντιλαμβάνομαι τον υπαινιγμό για τις απολύσεις στον ΔΟΛ.
      Αν θεωρείτε ότι το σχόλιο πήγαζε από τον ανταγωνισμό μεταξύ εντύπων, τι να πω. Μόνο ίσως ότι παρά την τακτική αρθρογραφία στα ΝΕΑ, τύχαινε ενίοτε να έχω την τιμή να φιλοξενούνται και σε άλλες εφημερίδες γραφτά δικής μου έμπνευσης. Μια από αυτές ήταν η Ελευθεροτυπία και την ευχαριστώ γι’ αυτό. Φοβάμαι απλώς ότι πολίτες με τα δικά μου τα μυαλά θα βρίσκουν όλο και σπανιότερα αποτύπωση της οπτικής τους στην Ε κι αυτό είναι κρίμα. Κάθε άλλη εξήγηση της ένστασής μου καλοδεχούμενη αλλά αυτό δε σημαίνει ότι ευσταθεί κιόλας. Και πάντως, ας προσπαθήσουμε να βρούμε κάτι πιο ευφάνταστο…

      Απάντηση

      1. «Και στο κάτω κάτω, ατομική και εξειδικευμένη κριτική επιχείρησα και όχι την ευκολία με την οποία τσουβαλιάζει με απλουστευτικές γενικεύσεις ο εν πνεύματι αδελφός του Λαζόπουλου»

        Να με συγχωρείτε αλλά εγώ δε διάβασα καμιά κριτική, μια ταμπέλα καρφωμένη στο μέτωπο είδα που έγραφε ιδού ο «εθναμύντορας νεοταξίτης». Και φυσικά πλήθος απλουστευτικών γενικεύσεων του είδους: αφού τέλειωσε ο Ιός, η Ε γέρνει προς έναν αριστερίστικο εθνικισμό και αν δεν με πιστεύετε, διαβάστε και πώς αντιμετώπισε τη νίκη Καμίνη – κι αν ακόμα δυσπιστείτε δείτε τι έγινε με τον Γιαννουλόπουλο (άρθρο του οποίου παρεμπιπτόντως, διάβασα σήμερα στην Ε!).

        Σας διαβάζω διαφωνόντας συχνά μαζί σας γιατί συνήθως δεν ξεπέφτετε σε φτηνές ταμπελοποιήσεις ανθρώπων, γι αυτό και τούτη τη φορά με ξένισε τόσο το κείμενό σας, όσο και η απάντηση με την οποία προσπαθείτε να το υποστηρίξετε.

        Υ.Γ. Ναι άφησα ένα υπονοούμενο σχετικά με την κριτική σας στην Ε και τη σχέση σας με ΤΑ ΝΕΑ. Προφανώς γιατί αυτό το κείμενο είναι τόσο εξώφθαλμα ξένο από τον τρόπο που συνήθως συνδιαλέγεστε με την «άλλη πλευρά» που μου φάνηκε «ύποπτο». Αν κάνω λάθος, τόσο το χειρότερο…

      2. μου επισημάνθηκε κι από άλλον επισκέπτη ότι ο Γιαννουλόπουλος γράφει σήμερα και σπεύδω να επανορθώσω. Εξέλαβα την αποχή του ως μόνιμη και γνωρίζω ότι δεν είναι άσχετη με τη γενικότερη αλλαγή κλίματος. Όσο για τις λοιπές παρατηρήσεις, επιμένω ότι η Ε έχει η ίδια διαρρήξει τη σχέση της με το παρελθόν της. Η σύγκριση είναι ανάμεσα στο τώρα και το χτες, όχι με άλλες εφημερίδες. Όσο για τα ΝΕΑ, ευτυχώς δε σιτίζομαι εκεί, οπότε η σχέση μου δεν είναι τέτοια που θα υπαγόρευε οτιδήποτε. Νομίζω ότι δε χρειάζεται να ανακυκλώνουμε άλλου είδους υπαινιγμούς. Κατά τα λοιπά, ευχαριστώ για τη γενικότερη εκτίμηση και ανταποδίδω

  3. Πραγματικά, τα δύο περιστατικά που αναφέρεις (ο «Ιός» και ο τίτλος για την εκλογή του Καμίνη) είναι μόνο τα τελευταία επεισόδια μιας κατάντιας που έχει αρχίσει εδώ και χρόνια. Η «Ε» είναι η εφημερίδα που διάβαζα από μικρή, η εφημερίδα που είχα συνηθίσει, αλλά πια την ανοίγω στο διαδίκτυο μόνο από συνήθεια.
    Βγάζει μια αλλοπρόσαλλη δήθεν αριστερή στάση (δεν εννοώ μ’αυτό τη στήριξη σ’οποιοδήποτε κόμμα, γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν τουλάχιστον συνεπές), σε συνδυασμό μ’έναν λαϊκιστικό εθνικισμό. Όχι ότι και παλιότερα δεν είχε τις αντιφάσεις της (π.χ. άρθρο της Κύρας Αδάμ στην 3η σελίδα, άρθρο μ’εντελώς άλλη άποψη του Μ.Μορώνη στην 9η), αλλά αυτές ήταν έως κι ενδιαφέρουσες. Τώρα κρατάει ό,τι χειρότερο, διώχνει ή φιμώνει τις καλύτερες φωνές.
    Με τον Γιαννουλόπουλο δεν είχα ιδέα ότι κάτι συνέβη, αλλά είχα προσέξει ότι δεν έβρισκα πια άρθρα του.

    Απάντηση

  5. Και πάντως το ενδιαφέρον που έχει προκαλέσει το ποστ, εδώ και στο buzz, δείχνει ότι όντως το θέμα της Ε αφορά πολύ κόσμο, είτε είναι ή ήταν αναγνωστες της είτε όχι.

    Απάντηση

  6. Τα εξήνλησες όλα Κωστή. Δεν έχω να προσθέσω παρά μόνο ότι εκτός του Γιαννουλόπουλου, προηγήθηκε του Ιού και ο διευθυντής της εφημερίδας Σήφης Πολυμίλης. Οι εκκαθαρίσεις άρχισαν νομίζω από τότε που ανέλαβε τη διαχείριση της κληρονομιάς η κα Μάνια Τεγοπούλου. Είναι άγνωστο πού και πότε θα τελειώσουν. Υπάρχουν ακόμα στην «Ελευθεροτυπία» νησίδες αντιεθνικισμού.

    Απάντηση

  10. Πόσο δίκιο έχετε. Δυστυχώς πλέον η Κυριακάτικη έκδοση αξίζει μόνο για το Ε, και για τα ένθετα των NY Times, της Le Monde diplomatique και λίγο το 7.
    Έτσι όπως πάνε θα διώξουν και τον Αρκά στο τέλος. Κρίμα, γιατί με την Ελευθεροτυπία ξεκίνησα να διαβάζω εφημερίδες, και τώρα πλέον την αγοράζω σπάνια.
    Η έκδοση του Σαββάτου όμως εξακολουθεί να έχει κάποιο ενδιαφέρον, πάλι λόγω των ενθέτων και θεωρώ πολύ καλή προσπάθεια το Κοντέινερ.

    Απάντηση

  12. Journalism falling down, down,down….down the rabbit hole.
    Είμαι βέβαιη ότι οι συνάδελφοι του ‘ΙΟΥ’ θα εκφρασθούν λαμπρά και σοβαρά από άλλο βήμα. ..

    Απάντηση

  14. Οι ναζιστές της χρυσής αυγής στο δημοτικό συμβούλιο, η Ελευθεροτυπία καταργεί τον Ιό

    Τα δύο παραπάνω γεγονότα, χωρίς να έχουν την ίδια βαρύτητα, σχετίζονται με έναν τρόπο μεταξύ τους. Αντανακλούν την αλλαγή των ιδεολογικών συσχετισμών της Μεταπολίτευσης, μια διαδικασία που έχει κορυφωθεί την τελευταία διετία. Την καθεστωτική αντιεξέγερση του Γενάρη του 2009 (δόγμα Μαρκογιαννάκη), που είχε ως άμεσο στόχο την αποκατάσταση του κύρους των κατασταλτικών μηχανισμών και ευρύτερα της κρατικής νομιμότητας, ακολούθησε η ρατσιστική πολιτική ατζέντα των Ευρωεκλογών του Ιουνίου του 2009 και η πέρα από κάθε προηγούμενο προβολή και αποδοχή από τον τηλεοπτικό συρφετό των θέσεων της κοινοβουλευτικής ακροδεξιάς. ανάγνωση του υπολοίπου »

    Απάντηση

Σχολιάστε