Η κανονικότητα είναι τοτέμ, φυλαχτό. Ιερή εικόνα που βρίσκουν μοναχοί στον βράχο του μοναστηριού, κρυφό μυστήριο της ζωής, πηγή που αναβλύζει το νερό της νεότητας. Είναι ο μόνος οργασμός της ανοργασμικής συνήθειας. Κάνει ολέθριο λάθος όποιος την παραγνωρίζει και μιλά για ρίσκα. Τα ρίσκα τα παίρνεις, δεν τα λες.
Η κανονικότητα θα έπρεπε να θεωρείται ένα από τα θαύματα του κόσμου, κορυφαία δημιουργία του Υψίστου. Την 7η μέρα ο Θεός έπλασε την κανονικότητα. Τη χάραξε στην πέτρα. Ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον ακανόνιστον, ουκ έσονταί σοι θεοί έτεροι πλήν Κανονικότητος.
Με λάβαρο την κανονικότητα γίνεται η μεγάλη επέλαση. Οι λεγεώνες εφορμούν, ο Καίσαρας λάμπει στο άρμα του. Ο δρόμος ανοιχτός προς την Normalitas, εκεί που περιμένουν να γκρεμίσει τα τείχη θριαμβευτής.Όμως, τι διακρίνει εκεί στο βάθος;Δυο στέκονται εμπόδια μπροστά του, το 8ωρο και οι νεκροί. Θα τον ανακόψουν;
134 νεκροί αλλά μην σας τρομάζει, είναι για 2 μέρες.» λέει ο SKAI. «Δεν καταργούμε το 8ωρο αλλά όποιοι θέλουν θα δουλεύουν περισσότερο» φωνάζει ο Καίσαρ απ’ το άρμα κουνώντας τα χεράκια του στο στράτευμα.
Στην επόμενη που ανοίγεται κοιλάδα, οι λεγεώνες θα πάρουν μια ανάσα. Θα πιουν κρασί, θα ψήσουν κρέατα, θα κάνουν αγωνίσματα. Και θα είναι ανάμνηση μακρινή το 8ωρο και οι νεκροί. Μια άλλη μέρα θα έχει ξημερώσει. Κανονική.
Σαν τη «Μιλήτου άλωσιν» θα απαγορευτεί κάθε αναφορά σε οικεία δεινά. Γλώσσα καταραμένη εκείνη που θα τολμά να θυμίζει. Γλώσσα που κόβεται, γλώσσα φιδιού, γλώσσα φαρμακερή.
Μόνο μια μάντισσα τρελή θα μείνει να ολοφύρεται για τους νεκρούς μπροστά στο μνημείο το αφιερωμένο στους Normalistas. Θα μιλάει με λόγια ακατάληπτα για μονάδες εντατικής, γιατρούς, Σικάγο και πορείες. Θα ρίχνει στάχτη στα μαλλιά και θα λέει για συνδικάτα και τάξεις και εργάτες και απεργίες. Και θα γελάνε οι μεθυσμένοι λεγεωνάριοι.
Και μόνο θα σκιάζονται λίγο όταν θα της γυρνάνε τα μάτια και θα φαίνεται το ασπράδι, σαν θα ουρλιάζει μπροστά τους μέγαιρα σωστή «Από τον Μπάιντεν θα το ‘βρετε καθήκια».
αντίφωνο 