Στις 17/7/2013, διάβασα ένα άρθρο του κ. Τάκη Μίχα στο protagon.gr με τίτλο «Γιατί όχι «εθνικοσοσιαλιστές»;». Χαρακτηριστικό απόσπασμα της προβληματικής του άρθρου είναι το εξής: «Και τώρα έρχομαι στο πιο ενδιαφέρον, πρόσφατο παράδειγμα: Αυτό αφορά τον χαρακτηρισμό της Χρυσής Αυγής ως «ναζί»; Το ερώτημα εδώ είναι γιατί χρησιμοποιείται αυτός ο ξένος όρος τη στιγμή που υπάρχει ένας ωραιότατος ελληνικός όρος για να αποδώσει το ίδιο φαινόμενο – δηλαδή, «εθνικοσοσιαλιστές»; Γιατί, λοιπόν, «ναζί» και όχι «εθνικοσοσιαλιστές»; Πρόκειται για μια τυχαία επιλογή; Ασφαλώς όχι! Η γενικευμένη χρήση του όρου «ναζί» και η εξαφάνιση του ελληνικού όρου «εθνικοσοσιαλιστές» εξυπηρετεί καίριες σκοπιμότητες του Kομιτάτου».
Προσπάθησα αμέσως να υποβάλω ένα σχόλιο στο άρθρο αλλά το σχόλιό μου δεν δημοσιεύτηκε ποτέ. Το παραθέτω εδώ για λόγους ιστορικούς και μόνο: «Δεν υπάρχουν έλληνες ναζί αλλά υπάρχουν έλληνες χαζί κύριε. Διαβάστε τις τρεις τελευταίες φράσεις σας: «Δεν υπάρχουν «δυνάμεις καταστολής». Υπάρχουν δυνάμεις ασφαλείας. Δεν υπάρχουν «αντιεξουσιαστές». Υπάρχουν χούλιγκανς, δολοφόνοι και ληστές. Δεν υπάρχουν Έλληνες «ναζί». Υπάρχουν Έλληνες εθνικοσοσιαλιστές.» Αν μου βρείτε σε τι διαφέρουν από δήλωση της ΧΑ μπορεί και να αποφύγετε να ανήκετε στη συμπαθή κατηγορία των ελλήνων χαζί…»
Το Σάββατο 15/3/2014 διάβασα ένα αντίστοιχης ευθυκρισίας κείμενο, με τίτλο «Θα κάνουμε τους Χρυσαυγίτες ήρωες;», αυτή τη φορά του κ. Τάσου Μελετόπουλου. Στο κείμενο υποστηριζόταν η καινοφανής θεωρία ότι «Είναι προτιμότερο λοιπόν να έχουμε τους φασίστες εγκλωβισμένους στο «κελί» της Βουλής. Να γνωρίζουμε τα μέλη, να τους ελέγχουμε και να παλεύουμε μαζί τους με επιχειρήματα αποδυναμώνοντας την ισχύ τους, παρά εκατοντάδες ανώνυμους φασίστες, δίχως κεντρική διοίκηση, με «όπλα» στις γωνιές των δρόμων».
Σκέφτηκα πως επεκτείνοντας τη θεωρία αυτή, δεν υπάρχει λόγος κανένας επίορκος υπάλληλος να απομακρύνεται από τη θέση του στο δημόσιο και κανένας νονός της νύχτας να εκδιώκεται από το στέκι του για να δικαστεί. Μπορούμε καλύτερα να ελέγχουμε τους διαφθαρμένους εφοριακούς πίσω από το γραφείο της εφορίας και τους μπράβους στις πόρτες των νυχτομάγαζων.
Φουρκισμένος λοιπόν από τις σκέψεις του κ. Μελετόπουλου, (και αφελής, παρά το περσινό μου πάθημα) έγραψα στο protagon.gr ένα ακόμα σχόλιο:»Με ένα υστερόγραφο θεωρεί ότι καθάρισε ο αρθρογράφος για όλες τις προηγούμενες ανοησίες. Τι σημαίνει «οι ένοχοι και βέβαια να λογοδοτήσουν;» Για να αποδειχθούν ένοχοι πρέπει πρώτα να λογοδοτήσουν. Για να λογοδοτήσουν αρκεί να είναι ύποπτοι, όχι ένοχοι. Αυτό το κρίνει η Δικαιοσύνη. Δουλειά της Βουλής είναι να άρει την ασυλία για να αφήσει να κριθούν. Αυτό δεν μπορεί να το κάνει με βάση όλους τους απίθανους ακροβατισμούς τέτοιων άρθρων αλλά με μόνο το αίτημα της Δικαιοσύνης. Απλό κ. Μελετόπουλε. Έχουν κι άλλοτε εκφραστεί απόψεις για μια κατά παραγγελία και αλά καρτ λειτουργία της Δικαιοσύνης, σπάνια όμως με τέτοια χαριτωμένη αφέλεια ωμής αμεριμνησίας σαν την δική σας. Για να μη σχολιάσουμε πόσο «περιορισμένοι» στο κλουβί της Βουλής ήταν οι Χρυσαυγίτες…»
Μάταια περίμενα την ανάρτησή του. Για δεύτερη φορά ο διαχειριστής έκρινε ότι ένα επικριτικό σχόλιο, επώνυμο (και τις δυο φορές υπέγραφα με το ονοματεπώνυμό μου) δεν χωρούσε στην ιστοσελίδα με τις «ιστορίες για να σκεφτόμαστε διαφορετικά». Μάλλον το «διαφορετικά» δεν είναι απεριόριστο, η κριτική πρέπει να έχει όρια. Αναρωτήθηκα μήπως φταίει η ένταση της κριτικής αυτής, μήπως οι λέξεις ενόχλησαν ή απλώς οι ενστάσεις έπεσαν βαριές στο στομάχι του διαχειριστή. Θα σεβόμουν, έστω διαφωνώντας, μια τέτοια εξήγηση, μια έκφραση, υπερβολικής έστω, προσήλωσης σε κανόνες γαλατικής διαδικτυακής ευπρέπειας. Θα δεχόμουν την επιβολή ενός τέτοιου κανόνα αρκεί να εφαρμοζόταν σε όλους και αιτιολογημένα. Δεδομένου όμως πως το μόνο μήνυμα που μου εξέπεμψαν οι κύριοι του protagon ήταν να περιμένω μέχρι να αναρτήσουν το σχόλιο και δεδομένου πως η μη ανάρτησή του δεν συνοδεύτηκε από κάποια εξήγηση, ούτε πέρσι ούτε φέτος, εικάζω πως δεν πρόκειται περί ευπρέπειας αλλά περί απρεπέστατου κανακέματος των συνεργατών/αρθρογράφων της ιστοσελίδας δια της «φιμωτικής» προσβολής όσων, ή κάποιων από όσους, διαφωνούν μαζί τους.
Υποθέτω ότι θα πρέπει να ζήσω με την προσβολή. Υποθέτω πως έχουν μάθει κι οι αρθρογράφοι να ζουν με το κανάκεμα. Υποθέτω πως θα έχουν μάθει κι οι αναγνώστες να ζουν με κοσκινισμένα σχόλια.
Θα μου πείτε, τι ψάχνεις τώρα… Και θα έχετε δίκιο.
αντίφωνο 
Αρκεί και εσείς να μην ασχολείστε με το protagon διοτι βλέπετε το κομμα του Θεοδωρακη να απειλεί το δικο σας κομμα. Τώρα σας θυμήθηκε να κριτικάρετε τον Μιχα;
Θα αστειεύεστε βέβαια. Τον Μίχα τον θυμήθηκα πέρσι αλλά δεν αναρτήθηκε το σχόλιο, όπως γράφω. Το κόμμα μου που φοβάται το Ποτάμι ποιο είναι; Πάντως, ευχαριστώ για το λεπτό διεισδυτικό σας χιούμορ
Στο πρωτ-Αγών μου έχουν μια σχέση αγάπης γενικά με του χρυσαυγίτες — σοβαρούς τε και ασόβαρους — και μια σχέση «λατρείας» με την δημοκρατία. Ειδικά όταν ο Τάσσος Τέλογλου ζητάει να ανασταλούν άρθρα του Συντάγματος …
χαίρομαι που συμπέσαμε –ή που πέσαμε απ’ το ίδιο μαχαίρι, του πρόταγκον: http://yannisharis.blogspot.gr/2012/10/protagongr.html
η δική μου περίπτωση, μάλλον η περίπτωση για την οποία λογοκρίθηκα εγώ, είναι πολύ πιο ανώδυνη από τη δική σου, δείχνει όμως ακριβώς τα (ανύπαρκτα) όρια ανοχής τους στην κριτική
(και, φαίνεται, στην ενυπόγραφη κριτική!)
ξέχασα: εξαίσιο το «έλληνες χαζί»!
Πωπω ταραχή τώρα που έχει Ποτάμι. Τα δικά μου σχόλια γιατί δεν τα ανεβάζετε εδώ; Δεν βρίζω, δεν χαρακτηρίζω, δεν προσβάλω κανέναν μα κανέναν. Η λογοκρισία είναι μόνο για τους άλλους; Ας μιλάνε αυτοί που δεν έχουν σκοινί.. στο σπίτι του κρεμασμένου.
Σαν τις ΗΠΑ; Τώρα που κάνει ο Πούτιν ότι έκαναν αυτοί θυμούνται να φωνάξουν;
Με πολύ σοβαρότητα, το άρθρο αυτό ήταν για την 1η Απριλίου;
Και για να προλάβω κόκκινους χμερ…. Αυτά ας τα λέγατε προ Ποταμιού.
Υ.Γ. Θα το περάσετε;
συγκρατώ πως το κείμενο γράφτηκε από φόβο και ταραχή προς το Ποτάμι
υγ. ποιο σχόλιό σας δεν δημοσιεύτηκε; Ειλικρινής η ερώτηση
Κύριε Παπαϊωάννου, επικοινωνώ μαζί σας εκ μέρους της διαχέιρισης του protagon. Θα ήθελα να σας ζητήσω συγγνώμη για τη μη δημοσίευση των σχολίων. Δεν βρίσκω λόγο για τον οποίο τα συγκεκριμένα σχόλια δεν δημοσιεύθηκαν και αυτή τη στιγμή το λάθος έχει διορθωθεί. Αναγνωρίζω ότι είναι δύσκολο, όμως θα προσπαθήσω να σας πείσω για το κίνητρο του ανθρώπου που είχε βάρδια τη συγκεκριμένη στιγμή και υπέπεσε στο λάθος. Το protagon είναι ένα site που δέχεται σχόλια. Μάλιστα πολλά site, τα οποία συχνά εγκαλούν τον protagon για «λογοκρισία επί των σχολίων», αρνούνται τη δημοσίευση σχολίων. Καθημερινά στο protagon υποβάλλονται εκατοντάδες σχόλια. Πολλα από αυτά είναι υβριστικά με αγοραίες εκφράσεις, στη σφαίρα της χυδαιότητας. Δεν τα δημοσιεύουμε. Άλλα είναι μεν κόσμια, πλην όμως αναφέρονται στην προσωπική ζωή του συντάκτη, σε άλλες δραστηριότητες του ή ακόμα και σε συναδέρφους του. Επίσης υπάρχουν τα σχόλια που ουσιαστικά ή κυριολεκτικά καθυβρίζουν τον συντάκτη, του αποδίδουν οικονομικά ή άλλα κίνητρα, δολιότητα κ.λ.π. Νομίζω ότι ο συνάδερφος που δεν δημοσίευσε το σχόλιο σας αντέδρασε υπερβολικά και εντελώς λανθασμένα, με κίνητρο του να αποφύγει τη δημοσίευση μειωτικών, προσωπικών χαρακτηρισμών εις βάρος του συντάκτη. Έκανε λάθος, διότι οι χαρακτηρισμοί σας ήταν επί των θέσεων, όχι επί του προσώπου. Aντίστοιχη είναι η περίπωση του κ. Χάρη. Προς ενίσχυση των ισχυρισμών μου, θα σας ζητούσα να διαβάσετε άλλα σχόλια στα κείμενα των Μελετόπουλου ή Μίχα. Οι διαφορετικές απόψεις δημοσιεύονται, όπως και οι επικρίσεις έναντι των θέσεων του αρθρογράφου.
Το ενδιαφέρον στο σχόλιο του Γιαννακίδη είναι ότι τα παραθυράκια που έχει αφήσει η διαχείριση του site για την ορθή αφαίρεση σχολίων είναι τόσα πολλά που μπορούν να δικαιολογήσουν την διαγραφή των πάντων. Στο site βέβαια παραμένουν ομοφοβικά, ρατσιστικά, αντικουμμουνιστικά, μισογυνιστικά και άλλες τζημεριές αλλά κατά μαγικό τρόπο αφαιρήτε οποιαδήποτε κριτικές σε απόψεις συντακτών ή των συμπαθειών τους.
Προσωπικό παράδειγμα, η αφαίρεση σχολίου σε άρθρου της Ταχιαού για τον Φούχτελ (μια μικρή αγιογραφία κατά την γνώμη μου) όπου δεν υπήρχαν υβριστικοί χαρακτηρισμοί αλλά η επισήμανση ότι όλα αυτά που μας πασάρει ο Φούχτελ και εξυμνούσε η δημοσιογράφος έχουν απαξιωθεί στην Γερμανία (βλ. την επαναφορά στον έλεγχο των Δήμων, υπηρεσιών που είχαν περάσει σε ιδιώτες).
Αγαπητέ κύριε ΠαπαΪωάννου,
Έχετε την τύχη να είστε γνωστός και με αρκετά μεγάλη απήχηση στην δημόσια σφαίρα.
Γι αυτό και η απάντηση του κυρίου Γιαννακίδη με τις αόριστες δικαιολογίες και η εκ των υστέρων δημοσίευση του σχολίου σας στο πρόταγκον.
Για μας τους υπόλοιπους «ανώνυμους» και άγνωστους σχολιαστές, κανείς δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να μας ενημερώσει έστω για τους λόγους της μη δημοσίευσης σχολίων μας…..
Είμαι τακτικός αναγνώστης του πρόταγκον και άλλοτε συμφωνώ, άλλωτε διαφωνώ με τους συντάκτες του. Σπανίως σχολιάζω και πάντα με ευγένεια κι αποφεύγοντας προσβλητικές εκφράσεις, επιθέσεις και βρισιές. Και τα σχόλιά μου συνήθως δημοσιεύονται, εκτός από τις περιπτώσεις που γίνονται σε άρθρα συγκεκριμμένου αρθρογράφου, του κυρίου Απόστολου Διαμαντη. Με τον κύριο Διαμαντη και τις απόψεις που εκφράζει συνήθως διαφωνώ, μα όσες φορές έχω επιχειρήσει να εκφράσω κάποιο σχόλιο σε άρθρο του δεν έχει δημοσιευτεί ποτέ, και πάντα τα σχόλιά μου είναι κόσμια…
Κι ακόμη και σε μία περίπτωση που συμφωνούσα μαζί του, πάλι το σχόλιό μου λογοκρίθηκε και δεν εμφανίστηκε ποτέ…
Είναι προφανής λοιπόν η επιλεκτική ευαισθησία κάποιων από τους διαχειριστές του ιστότοπου, ακόμα περισσότερο που κανείς ποτέ δεν ένοιωσε την ανάγκη να απαντήσει και να εξηγήσει γιατί δεν δημοσιεύονται τα σχόλιά μας, ημών των απλών «ανωνύμων» και αγνώστων πολιτών….